«قصه فراقِ دولت و جامعه‌مدنی» به روایت مراد ثقفی
️زبان گروه‌های بی‌صدای شهری باشیم
قبل از دولت نهم و دهم موضوعات جزیی‌تر و به‌روزتر بودند؛ مثل جامعه مدنی، همزیستی فرهنگ‌ها، وضعیت مطبوعات، کتاب، دانشگاه و دیگر موضوعاتی که واضح بود باید در مورد آنها فکر کرد اما در دولت نهم و دهم این مسائل به سطح پیش‌پا افتاده‌ای نزول کرد و دیگر حرف زیادی برای گفتن نبود و چندان مداخله فکری را نمی‌طلبید
تنها در یک برهه کوتاه سال ۸۸ است که جامعه فکری ابراز وجود می‌کند و این ابراز وجود درهایی را برای تفکر باز می‌کند اما بعد از سال ۸۸ دوباره و حتی شاید به نحوی شدیدتر به همان «پیشِ‌پا‌افتادگی منازعات فکری» دچار شدیم
به نظرم، مهم‌ترین آسیب «بی‌صدایی گروه‌های مختلف اجتماعی» است
تعدد این گروه‌های کمتر برخوردار مثل دستفروشان، زباله‌گردها، معتادان شهری یا زنان تک‌سرپرست و درهم‌تنیدگی‌شان وضعیت خاصی را پیش می‌آورد که نیازمند «نمایندگی داشتن» و «صدا داشتن» است
مهسا رمضانی
بیشتر بخوانید
inn ir news 506632
